Druga nasza koteczka.
Największa "szwendaczka" okoliczna.
Dobrze, że mieszkamy w spokojnym miejscu, ale i tak drżę o nią za każdym razem,
gdy wyrusza w teren.
Nie pytajcie - nie można nie pozwolić jej wyjść z domu
- kocie pomysły, jak nas zmusić, żeby ją wypuścić - nie mieszczą się w głowie.
Obraz olejny 40 x 50 cm.
Marynia, nasza kotka.
Przybłąkała się do znajomych, nikt nie chciał się nią zająć. A ona chciała być w domu!
Przywiozłam ją do nas, mimo obaw, jak zareaguje nasza Mia zwana Czarną.
Mia nie była zadowolona, ale powoli... powoli... przyzwyczaiły się. Najpierw podzieliły się pokojami, Marynia zajmowała duży pokój a Czarna kuchnię i sypialnię. Długo burczała na nową... Po miesiącu sytuacja się unormowała. Na szczęście się nie biły. Może dlatego, że Marynia okazała się chora. Myślę, że jeszcze tydzień, dwa - gdyby ktoś się nią nie zajął - nie byłoby kogo ratować.
Mia i Marynia - obie cudowne, obie niezależne.
Każda zupełnie inna.
Czarna wychodzi, Marynia nosa nie wyściubia z domu.
Czarna poprzytula się i idzie się zaszyć w swoim kącie.
Maryśka jest tam, gdzie ja, zawsze gotowa do miziania ...
PRZED:
- Namaluj mi coś w swoim stylu bajkowo-pozytywnym
- dobry duch
- ciepły klimat
-Orangekoty
Skoro jestem już w temacie kotów...
Pod wpływem chwili powstał obraz na płótnie olejno-pastelowy ;-)
Miał być przymiarką, ale zostaje.
Mój Milak miał takie zdjęcie, siedział przed lusterkiem gwiazdor.
I tak sobie myślę, że jest tyle fajnych zdjęć, które leżą pochowane w albumach...
Postanowiłam później podzielić się z kimś innym swoją wizją i namalowałam drugi, podobny rysunek.
Kociarze wiedzą, każdy kot to król.
Rysowanie pastelami sprawiło mi wielką frajdę.
Wracam znów do koloru, odchodzę od smutnych szarości,
nie chcę już rysować "smutnych" obrazków, nie chcę się tak czuć.
Więc z rozpędu powstała też sikorka dla mojej siostry:
